Het ziekenhuisvoer is echt veel beter dan je verwacht. Nee het is tegenwoordig prima geregeld.
De manier van presenteren echter lijkt ook ernstig gewijzigd.
Daar waar het aanbod beter lijkt (door vooral meer keuze) wordt er wat lomper uitgeserveerd.
Picture this:
Er schuiven 2 dames met een rijdend buffet de kamer in.
Één pakt een vel papier en staat er bij als een stadsomroeper.
Op een zaal met bejaarden en gedrogeerden zegt ze: "Okee dames, ik vertel wat er is en dat doe ik maar één keer!!! We hebben aardappels, aardappelpuree, rijst, spinazie, mais, kipkibbeling, speklappie, hamlap en als toetje een ijsje, chocola."
93 jarige Willie reageert subliem! : "wat was het tweede?"
De stadsomroeper slaakt een diepe zucht, kijkt nog eens op de lijst er herhaald de hele lijst vanaf de aardappelpuree tot de hamlap.
Willie stelt haar menu samen en krijgt dit voor haar neus.
De stadsomroeper loopt weg en mompelt dat ze dus niet om een toetje heeft gevraagd. Zoete wraak!
Nr 2 kijkt rond alsof ze voor de 500st keer dit seizoen de zeehonden in Blijdorp moet voederen.
Ze vindt mijn ogen en in een soort freeze-frame wacht ik op een 'wat mag ik voor u opscheppen'? Maar de vraag komt niet. Beetje ongemakkelijk. Ik voel dat ik de blik heb van een zeehond.
Ik roep dan toch de drie dingen die IK heb kunnen onthouden: Rijst, mais en kipkibbeling alstublieft..... en je toetje leg je maar in de schaduw denk ik er achteraan (de morfine werkt een beetje merk ik, het kan scherper).
Het menu zou prima verorberd kunnen worden door een tandeloze. Ik had er wat meer moeite mee.
's Avonds krijg ik bezoek van m'n zus. Ze neemt een heerlijke bak koffie mee en een eierkoek. Er piest een engel over mijn tong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten