Deze blog ben ik niet gestart om er een dagboek van te maken. Berichten uit Dubai zijn getwittert danwel inmiddels verteld. Maar toch...ik zit nog na te genieten dus even een tikkie terug naar vorige week.
Voor het eerst ben ik met Ronald meegegaan na een groot tournooi. De wereldkampioenschappen voor jeugd onder 23 in Dubai dus.
Na wat verhalen over eerdere tournooien werd het hoog tijd. Ik wilde het nu eens ervaren. Hoe gedraagt hij zich ? waar gaat het 'fout' ? Want eerlijk is eerlijk; geregeld had ik gedacht dat hij altijd in de klasse 'net-niet' meedeed.
Na een zware winter en motivatie-dip in jan-febr bleek een vakantie nodig om goed gemotiveerd voor te bereiden op het WjK. Zes weken als een team er tegenaan. Ik zal niet het hele proces uit de doeken doen maar zeker is dat Ronald topfit naar Dubai afreisde. Dat was de basis.
Verwachtingen, bij mij: HOOG ! Het kon in mijn beleving NIET mis gaan. Dus...voor mij in Dubai aanvoelen waar nog wat te sturen valt en in overleg de dagen optimaal beleven.
Om een lang verhaal kort te maken.... ik had een makkie. Ik heb een professional aan het werk gezien.
Eigenlijk te groot voor een WjK. Een tournooi waar één deelnemer zelfs verteld moest worden dat de staart van de speer toch echt naar achter moet wijzen. Een tournooi waar het bij Ronald ook draait om nieuwe mensen ontmoeten en oude contacten aanhalen.
Allemaal leuk en aardig maar op het 'moment supreme' moetie er wel staan !!!! (jep, ook ik werd er een beetje nerveus van).
Ingredienten van 18 april:
- een top-voorbereiding
- een Team (ja met hoofdletter) van 3 atleten, 1 fysio, 2 coaches, 2 ouders en een prive-fysio cq fan
- een prima organisatie
- geen zuchtje wind (tijdens de wedstrijd, helaas helaas... maar er is dus wat te wensen over)
- Tot slot ...de professionaliteit om tijdens de wedstrijd iets op te zoeken dat leidde tot het gif dattie nodig had om EEN EUROPEES RECORD TE WERPEN
(zijn concurrent moest het ontgelden na een onsportieve actie tijdens een aanloop van Ronald)
Heerlijk ! dit was het hoofdgerecht.
Het toetje is dan dat we een dag voor vertrek nog even trainen met de Engelse speerwerper en ik weer een kijkje in Ronald zijn beleving mag ervaren.
Op naar een volgend tournooi. Een volwassen tournooi:..... de Paralympische Spelen: London 2012!
en passant trouwens leuke contacten opgedaan :-)
Elly, John, Agnes, Petra, Jelmar, Stefan en Eddy bedankt !
