Onlangs is Dhr.Moulijn gecremeerd. Een held voor velen. Ook zij die jaren geen seconde aan de man gedacht hebben de laatste, pakweg 25 jaar, togen naar de Coolsingel om "Coentje is oke ole ole" te zingen. Een mooi gegeven. Blijkbaar heeft Dhr. Moulijn zijn heldenstatus na zijn sportloopbaan geen deuk opgelopen.
Prachtig dat hij door velen (die hem ECHT kenden) omschreven werd als vooral een heel aardige, lieve man. Volgens mij moet je daar trotser op zijn dan de verering voor je sportprestatie.... 40jaar eerder.
Helden uit mijn jeugd hebben veelal de neiging zich publiekelijk te vergalopperen in de jaren na hun successen. Zo zonde. Naast dat het afbreuk doet aan hun heldenstatus beroven zij mij daarmee van een mooie herinnering.
Helden worden groter naarmate de zuivere herinnering vertroebelt. "Weet je nog" is vaak het etaleren van een goed geheugen maar wordt gebracht alsof het een onuitwisbare indruk op je gemaakt heeft. Op den duur ga je dat zelf geloven .... en de held groeit.
Wie beter uit de spotlights had kunnen blijven ? das makkelijk, maar ik zal geen namen noemen. Ieder zijn held.
Gezegd moet worden dat er ook hele grote zijn die hun verworven status gebruiken om de wereld een stukje beter te maken. Dat zijn de echte helden natuurlijk. Wat dat betreft staan er nog wel wat uitvaarten de komende decennia op de agenda die Moulijns uitvaart doet verbleken.
Nu had ik (als Spartaan) ook Tonny van Ede als voorbeeld kunnen gebruiken. De laatste keer dat ik hem zag werd er een tribune in HET Kasteel naar hem vernoemd. Ondersteund door enkele heren werd hij nog het veld op getrokken om handen te schudden met de keuzeheren. Beetje sneu beeld. Naar verluidt kon het zomaar zijn dat hij geen idee had waar hij was. Ik doe mijn best dit beeld in mijn hoofd te wissen en probeer een beeld te vormen bij de verhalen over zijn sportprestatie....
