Na wat enerverende weken met als hoogtepunt enkele dagen in Budapest een beetje inspiratie voor weer een blog.
Als geschreven was het geen vakantie maar een bijzondere drie dagen trainen met een oude held. Eigenlijk een voorproefje op wat het komend jaar allemaal zou kunnen gebeuren. elkaar in de ogen kunnen kijken en zien of er een band kan ontstaan waarmee we ons doel kunnen bereiken.
Mocht het niet zo zijn ...dan is dat jammer en zouden we op de oude voet verder gaan...wellicht. Dat laatste was overigens helemaal niet zo zeker want als je eenmaal uitgesproken hebt dat je hulp nodig hebt is er geen weg terug. Dat is wel duidelijk in het atletiekwereldje. Maar goed: het is goed afgelopen en we gaan in de perfecte samenstelling verder.
DAT betekent dus ook dat Budapest een soort thuis moet worden. En dan heb je het eigenlijk direct over een zekere integratie. Ik geloof niet dat je kan verwachten dat we ter voorbereiding een boek zouden hebben gelezen voor een drie-daags verblijf. Maar nu...wetende dat we vaker en langer teruggaan... is het handig iets te weten over Hongarije en de Hongaren.
Eerlijk gezegd verzin ik bovenstaand niet vanwege mijn keurige opvoeding, maar meer omdat ik in drie dagen tijd toch geregeld mijn werkbrouwen opgetrokken moet hebben. Hongarije is overwegend katholiek. Nou ben ik dat ook...dus dat komt goed uit.
Maar wat nou als blijkt dat de heren geregeld elkaar een hand geven en mij (enige vrouw in het gezelschap) links laten liggen. Nou voel ik mij niet meer dan de een ander maar om nou de organisator van een unieke samenwerking te negeren...ging mij toch wel ver. Ik heb toch ook niks onder de leden (althans... niks wat gezien, geroken, overgedragen of vermoed zou kunnen worden).
Ik heb het niet alleen over de dagelijkse groet, maar ook over het afscheid na een aangeboden diner. Een diner waarbij ik voorzichtig het glas wilde heffen 'op onze samenwerking'.... een poging die ik elegant afbrak omdat ik, nog nuchter, snel in de gaten had dat ik misschien wel als enige "MAZELTOV" zou roepen.
Om een lang verhaal kort te maken (kan dat nog?): Een Hongaar geeft een vrouw geen hand...dat zou niet hoffelijk zijn. Proosten is er niet bij omdat een oude overheerser op die manier zijn overwinning vierde. Waar zou ik zijn zonder google ? Of het waar is weet ik niet (er wordt wat afgediscussierd op internet). Ik vind het wel plausibel en vooral...geruststellend.
