een andere 14 oktober

Drie weken geleden kwam ik bij mijn moeder en nam de post voor haar mee. Post van de thuiszorg ma!  "O dat weet ik al" riep ze verheugd.
Haar recente waarnemingen van haar ouders waren mij bekent maar deze opmerking schijnt daar een geheel nieuw licht op.
"Ik ben uitgenodigd voor een reisje op 14 oktober en ik mag een gast meenemen, dus je kan mee!" vervolgt ze. Ik schakel even in mijn hoofd: 14 oktober is haar verjaardag en een reisje? met mij?

Dan zie ik een andere brief op de tafel van de seniorengroep Thuiszorg. Zij organiseren een reisje naar een Chrysanten-kwekerij met een wandeling op een landgoed en een lunch.
Ik probeer weer te schakelen maar kom niet verder dan 'NEEEEEEeeeeeeeeee'.

Ik probeer er onderuit te komen door haar te vertellen dat ze 14 oktober jarig is en dat er bezoek komt
"Nou dat valt anders behoorlijk tegen de laatste jaren! ze komen maar een andere keer" krijg ik terug. Geen speld tussen te krijgen.
Ik doe nog een poging mijn oudste zus (die hovenier is) naar voren te schuiven.
Nu gaat zij schakelen. Waarschijnlijk is ze van haar stuk omdat ze mij verward met mijn zus.
"Maar JIJ bent toch van de....vo....geltjes" zegt ze lachend wetende dat 'vogeltjes' vast niet goed is.
"Chrysanten zijn geen vogeltjes maar bloemen ma en Coby is van de bloemen en plantjes."
Vrij snel volgt er een "ik vraag het toch aan JOU?!".

Ook dat is waar. Daarbij had ik (vanwege haar verjaardag) al een vrije dag gepland en nu is het aan mij om af te wegen wat leuker is. Om mij NOG meer te plezieren meldt ze dat ze mij trakteert op het reisje maar ik maak er wel een cadeautje van (is ook dat gelijk geregeld).

Ik schrijf ons in voor het uitje. Nu lees ik ook pas goed dat ze een INTRODUCEE mag meenemen. Holy crap;  dat leest toch ander dan een 'gast'.
Ik ga GEÏNTRODUCEERD worden in de wereld van de bejaarden reisjes????
In de veronderstelling dat ik ook hen een 'plezier' hiermee doe licht ik mijn zussen en broer in.
Ik krijg van sommige antwoord in de trant van "fijn zeg dat je dat doet"...maar ook "Whaahhaahaaa ze HOUDT helemaal niet van Chrysanten!!!!".  'Ook dat nog' denk ik.

14 okt 1930    -    28 sept 2014

Een week later volgt er een naar bericht. In de nacht van 27 op 28 september is ze overleden. Hoewel er het nodige aan haar gerepareerd is en de medicijn-inname zorgvuldig in de gaten gehouden werd door mijn twin, lijkt een zwak vatenstelsel gewonnen te hebben van de zorg.
Ik zal niet net doen alsof ik stante pede van Chrysanten ben gaan houden, maar het houden van haar was natuurlijk onvoorwaardelijk dus had ik dat reisje ineens graag gemaakt.

Ik bel het reisje af. De organisatrice is denk ik op leeftijd. Aangezien met de jaren je frontale kwab (en je daarmee je tact) verschrompelt waan ik  mij tijdens dat telefoontje in een film. Hilarisch en na jaren van ervaring... toch ook aandoenlijk. Ze belooft het geld terug te storten naar 'de rekening waarop ik het gestort heb' (...). Ook  dat komt goed denk ik.

Ik zie je aan de andere kant ma. 

Tenzij ik in jouw voetsporen stap, dan zie ik je vast eerder. Alzheimer is ineens geen schrikbeeld. Maar voorlopig kan ik vooruit met alle belevenissen en beelden van de afgelopen jaren. Vandaag is een gewone werkdag geworden en ik koop een bosje bloemen voor mijzelf, ter nagedachtenis aan haar. Het zullen geen Chrysanten zijn.

 Rozen lijkt mij toepasselijker.

Zwemmen

"Ik heb groot nieuws!...en ik vertel het pas als je hier bent"
Als mijn moeder Wil* dat zegt hoop ik altijd dat ze het nog weet als ik er ben.
Maar 's avonds bij haar aangekomen weet ze het nog: "IK GA ZWEMMEN!"

O? is mijn lauwe reactie. Gezien haar situatie kan ze weinig zelfstandig ondernemen dus ik voel een extra zorginspanning op ons afkomen.
"Ja hoor, de fysiotherapeut heeft het met de huisarts besproken en ze vonden dat het goed was voor mijn schouder en rug".
O? is wederom een wat lauwe reactie. Heeft de fysio een zwemclubje? gaat ze met je mee? en komt ze je halen en brengen? of moet je het zelf maar zien te regelen?
"ja dat weet ik niet hoor en ik vind het wel een beetje raar om dat te vragen. Maar vind je het niet leuk voor me? Ze zei nog dat wellicht één van mijn dochters misschien mee zou willen". Joh?

Normaal overlegt de huisarts dit soort zaken met mijn zus en ook die weet van niks. We laten het even voor wat het is. Er volgens onrustige dagen. Ma vraagt zich af waar ze even een badpak kan gaan kopen. Ze raakt ook haar badpak al kwijt vóórdat hij gekocht is en 's nachts belt ze dat ze maar niet gaat zwemmen want ze heeft slecht geslapen.

Dat komt goed uit ma...tis namelijk midden in de nacht en je hebt nog geen badpak, dus nu heb ik leuk nieuws!;  kleed je maar weer om en ga weer naar bed. Dan draai ik mij ook nog eens om. Trusten.

Helemaal blij en opgelucht keert ze terug naar bed.

Uiteindelijk gaan we enkele dagen later samen op pad voor een badpak. We zien de nodige hippe; hooggesneden op de heup en laag op de borst. Charming dus. We slagen niet dus google ik 'senioren badpak'. Ik koop iets online en laat het bij haar verzorgen. Eenmaal aangekomen vindt ze hem prachtig! hij staat ook geweldig.... zegt ze. De eerste horde is genomen.

We spreken af dat we op zondagochtend samen gaan zwemmen. Weer volgen er enkele onrustige dagen. Hebben ze daar aparte hokjes om uit te kleden? en zal ik een broekje over mijn zwempak doen? Hoe kom ik daar dan en wat kost het? kan ik mijn spullen daar veilig achterlaten ? en hebben ze daar aparte hokjes om aan te kleden?

Zaterdag tref ik nog even toevallig de fysio bij haar thuis en vraag even hoe ze aan dit geweldige plan gekomen is. Het bleek "een babbeltje met de huisarts, een suggestie, een goed idee, een plan dat we misschien in de toekomst eens nader moeten onderzoeken".

Nou bedankt. Ze gaat nu, na ook een aanloop van zo'n 8 weken, twee keer per week onder begeleiding naar een dagbesteding waar ze het enorm naar haar zin heeft dus.... werk het uit zou ik zeggen.

Zolang 'het plan' niet uitgewerkt is, besluiten we dus om het samen te proberen. Vanochtend was het zover.

Om 9:00uur echter heeft ze erg last van haar rug en ziet ze het niet zitten om te gaan zwemmen. Ze zegt niet geslapen te hebben en is enorm verward. Voelt zich niet thuis in haar eigen huis en "wil nu eigenlijk thuisgebracht worden". Deze verwarring steekt met vlagen de kop op. Gelukkig heeft ze een hekel aan ruzie dus uiteindelijk vertrouwt ze er maar op dat ik haar niet belazer als ik zegt dat DIT haar huis is.

Het "ik kan wel janken" is hartverscheurend.

Na een boterham, koffie en een wandeling buiten om haar te laten ervaren dat dit toch ECHT haar straat is gaat ze maar even droogzwemmen..... dan doe ik nog wat....

Eenmaal thuis doe ik mijn 7 min workout.... dan doe ik ook nog wat....

* Wil dementeert. Woont zelfstandig in het centrum van Rotterdam. Doet zelfstandig heel veel boodschappen bij AH (...). Douchen is een reflex iedere keer als ze wakker wordt. Laat de wasmachine overwerken, strijkt zich rot, schilt dagelijks aardappelen voor een weeshuis. Krijgt iedere ochtend medicijnen aangereikt van de zorg en iedere avond eet één van haar vijf kinderen mee. 

It may not always be so...

                      I.M. Paul den Uijl  -   1 maart 2009  

Poem by E.E.Cummings

Song by Mathilda Santing

It may not always be so

and I say that if your lips

which I have loved

should touch another's

and your dear strong fingers clutch

His heart as mine in time 

not far away

if on another's face your sweet hair lay

in such a silence as I know

or such great writing words as

uttering overmuch

stand helplessly before the spirit

at bay

If this should be

I say if this should be

you of my heart

send me a little word

that I may go unto Him

and take His hands

saying, accept all happiness from me

then shall I turn face

and hear one bird

sing terribly afar in

the lost lands