Wandelen op de afsluitdijk

Picture this:
December 2016, tussen kerst en nieuwjaar
ca. 7 graden en een zonnetje
Windstil...of in de rug

Al lange tijd zat het in mijn hoofd. Ik moest een keer de afsluitdijk wandelen.  Als ik iemand van mijn plannen vertelde was de eerste reactie vaak: "Saaiii".

'Saai' was ongeveer het laatste wat ik dacht, maar ik zal het meemaken.

Ik reis een dag eerder af naar Harlingen. Dan maar een paar dagen Friesland. Ik kom er niet dagelijks en de dagen zijn kort, dus ik wil D-day vroeg op pad. Ik lees blogs van mensen die me voor zijn gegaan maar mis enkele cruciale tips. Tips waar ik wat aan heb, bedoel ik. Antwoorden op vragen die mij gerustellen en een ontspannen tocht laten beleven. Ze zitten in deze post.

Ik rijd dus een dag eerder over de afsluitdijk en wil op D-day de bus pakken van knooppunt Zurich naar Den oever, dus check ik even de opstapplaats. De carpoolplaats staat bijzonder duidelijk aangegeven. De bushalte staat naast de carpoolplaats, nabij een pomp van Tamoil en aan een Routiers restaurant. Allemaal handig voor de orientatie morgenochtend in het donker.

Hoe ik morgen daar kom valt nog te bezien. Met de bus van het hotel...of toch met de auto? Loop ik door naar Harlingen morgen of is de afsluitdijk lang genoeg?

Eenmaal in het hotel maak ik een wandelingetje in Harlingen. Prachtig havenstadje. Wel ienieminie dus mijn rondje wordt wat groter. Ik realiseer mij niet dat in het Friese platteland geen shortcuts zijn....én geen borden 'doodlopende straat'. Het rondje wordt 23 kilometer met een prachtig slot langs de kust in het donker. Ik besluit dus morgen met de auto naar Zurich te rijden. De afsluitdijk is lang genoeg.

D-day

Ik rijd met de auto naar de bushalte. Als gezegd: de borden 'Carpool' en de Tamoil verlichting leiden mij naar de bushalte. Het is bij de bushalte pikkedonker. De 50mtr van de auto naar de halte moet bijna op de tast. Had ik het gister niet gezien.....dan nu ook niet.  Ik wil nog even zitten en schrik van het licht van een mobieltje (niet de mijne). Er blijkt al iemand te zitten.

Even gaan mijn gedachten terug naar een trip in India waar ik tijdens een stroomstoring tegen een (heilige) koe aan liep.

8:00uur: Er komt een bus. De nummeraanduiding en bestemming (toch normaal aan de voorkant van de bus) is niet te lezen. Is het een Qbus, een Flixbus, Arriva???...geen idee. Toch stappen we in. De dame voor me mompelt wat en de chauffeur zegt: "Ja hoor, Alkmaar".

Eenmaal op mijn plaatst zie ik een electronisch bord met de mededeling 'volgende halt: Leeuwarden'. Toch maar even snel terug naar de chauffeur. "Gaat u naar Den Oever?". "Ja hoor, Alkmaar". 

Ik reken het goed, maar de kans bestaat dat ik in een enge film zit.

Hoe mooi zal het straks zijn, als ik wandelend op de afsluitdijk de zon op zie komen?

Een half uur later stap ik uit in Den Oever.

In het volle licht loop ik resoluut richting wat huizen, alsof ik weet waar ik moet zijn. Dit voordat anderen denken "weer zo'n wous, die de weg niet kent". Betrekkelijk snel sta ik dan op de dijk. Het fietspad ligt binnen de dijk, waardoor je niks van de Waddenzee zie, dus ik besluit op de kruin te gaan lopen. Het blijkt een grasstrook te zijn, vergelijkbaar met een knollenveld. Het wordt dus zwaarder dan verwacht. De buitentalut (ik heb dit even opgezocht) is van steen en stijler dan verwacht.

In door mij gelezen blogs kan het talut makkelijk gebruikt worden als openbare toilet. Uit het zicht van iedereen maar zonder papier. Ik bedenk dat als je hier op je hurken zou gaan zitten, een remspoor op je rug niet ondenkbeeldig is. Het was een rare tip. De eerste mogelijkheid tot toiletteren bereik ik na 8 kilometer (1,5 uur).

Het Monument, met lunchroom. Tis wat vroeg voor een lunch dus koffie is een optie en daarmee toiletgebruik gratis (anders 1 euro). Als noodrandsoen neem ik ook een mars mee.

De lunchroom is bijzonder smaakvol ingericht als je van stationrestauraties houdt. Het meubilair is vastgeschroefd aan de vloer en de counter vol met vitrines. De broodjes kaas zien er uit als...broodjes met kaas (zo zie je ze niet vaak meer). Eén bus met touristen en de kantine is VOL.

Terug op de dijk verder over het knollenveld. Het uitzicht is heerlijk maar ik merk dat ik veel naar beneden kijk om niet te struikelen over helmgras dat overdwars ligt.

Weer 10 km verder zie ik een Texaco. Weliswaar aan IJsselmeerzijde maar via een viaduct goed te bereiken. Het toiletgebruik kost 0,50, de Go-fresh koffie is top en de broodjes worden rijkelijk belegd. Ik denk dat ik inmiddels op de helft ben.... en als ik mij goed herinner de laatste sanitaire stop.

En door! Het is een heerlijke tocht in de zon. Af en toe een groetende fietser. Ik vermaak mij prima.

Weer zo 15km verder zie ik de afslag Zurich....  EIGENLIJK zou ik nu moeten oversteken.... Terwijl ik dat denk, komt er een enorme mist over de dijk. Alsof een weergod zegt: BEN JE NIET GOED! MET JE OVERSTEKEN!!!! Dat is nu al helemaal geen optie, maar hoe kom ik aan de overkant?..en WANNEER!

Stilstaan is ook geen optie dus wandel ik gewoon door. Geen enkel overzicht. Door de dikke mist is er geen zee of meer te zien en al helemaal geen Tamoil-verlichting! Nu is het tijd om toch op het fietspad te gaan lopen. Dit geeft de meeste kans op een aanwijzing. En inderdaad, op het fietspad dan ook een 'carpool' aanwijzing. Ik loop over een viaduct, de volgende stop moet Tamoil zijn. 

Eenmaal aangekomen blijkt dit een onbemand station te zijn en de Routiers ziet er uit als een verlaten voetbalkantine....ik richt mij op mijn auto.
Eenmaal bij het hotel stap ik uit. Strammer dan stram. Maar wat een heerlijke dag. Dit zou weleens een jaarlijks uitje kunnen worden. Wie weet sneeuwt het volgend jaar wel!