Rotterdamser kan niet

De mooiste straat van Rotterdam. Ik heb het eerder gezegd...dat lijkt inmiddels toch de Nieuwe Binnenweg. Van Delfshaven tot het centrum. Toch is er een straat, totaal anders, die er niet voor onder doet.

Mijn geboortestraat: De Willem Buytenwechstraat.

Als ik er nu fiets vind ik hem nog mooier met in zijn verlengde de Euromast. Rijd je er met de auto doorheen dan is het vooral uitkijken dat je spiegel er niet afgereden wordt door een tegenligger. Parkeren? zelfde risico.

Bij dichte mist, deed mijn moeder of de Euromast omgevallen was en verbaasde ze zich dat wij 's nachts niet wakker waren geworden van de klap. Als ze dat nu zou proberen zouden we twijfelen aan haar verstandelijke vermogen. Er zit een (leeftijds)grens aan de grapjes die je kan maken.

Vier jaar na  mijn geboorte, de voor-tussen-achter werd wat krap, zijn we enkele honderden meters verhuisd en kwamen we op de hoek van de Pieter de Hoochweg te wonen. Ingeklemd tussen Het loodswezen, Scheepvaartvereniging Zuid en de Zeevaartschool.

Ik had vanuit mijn kamertje uitzicht op het fascinerend mooie gebouw, van uitgeverij en drukkerij Wyt, en ik droomde over wat er daar achter die mooie gevels allemaal gebeurde. Soms werd er tot diep in de nacht vergaderd (SVZ). De jaren '70 waren blijkbaar roerige jaren in de Scheepvaart.

Alle gebouwen hebben inmiddels andere functies en het zijn inmiddels allemaal Rijksmonumenten. Een vriendje uit die tijd verbaasde zich over het feit dat DAAR, in DIE buurt mensen woonden!
Ach ja... hij woonde op Zuid...dus die gedachte ken ik wel.

Aannemer over de vloer

Net voordat de tegels in mijn badkamer (en toilet) onder monumentenzorg zouden vallen en iemand zich afvroeg hoe je nog schoon zou kunnen worden in mijn badkamer heb ik dan eindelijk besloten mijn badkamer te renoveren.

'before'

Een beslissing die ik zo lang mogelijk had uitgesteld omdat ik het GEDOE vind. Effe gezellig een mooie kraan, mooie pot (bestaat dat?) of mooie tegels uitzoeken is niet echt mijn hobby. Laat staan dat ik zat te wachten op een zoektocht naar een goede aannemer die de klus zou klaren zonder dat ik er teveel voor hoefde te doen. Genoeg sites waar je je klus kan aanbieden. Maar wat komt er op af? Gelukkig had mijn broer 10 jaar geleden zijn badkamer laten doen door een goede kerel (althans zijn tegels zaten er nog op) dus voila ik had  'mijn aannemer' gevonden. Er gaat niets boven een goede referentie.

Nog even gesteggeld over de prijs, maar daar kwamen we uit. Vader en zoon konden aan de slag. In vol vertrouwen kon ik mijn sleutel afstaan en met een enkele aanwijzing mocht hij zijn gang gaan.

Drie weken, maar met wat rare weekenden in mei, dus misschien vier weken.

• De eerste dag werd ik verrast door een putlucht toen ik thuiskwam (dat had ik wel kunnen verzinnen denk je)
  
  In de 8 weken daarna constateerde ik in willekeurige volgorde het volgende:
  
• Een maatbeker, die ik dagelijks gebruik, was ineens verswunden. Later is deze gesignaleerd in de meterkast onder een lekkend kraantje.
• De afwasborstel is op enig moment gebruikt om schoenen (?) schoon te maken.
• Ook vaatdoekje is gebruikt voor iets anders dan de reguliere vaat. Waarschijnlijk voor de vloer.
• Ik had nog melk (getver) voor de heren gehaald maar men verkoos de Corona op te drinken.
  
  ATT: Bovengenoemde items zijn inmiddels vervangen.
  
  
• Voor de inloopdouche werd een dorpel gelegd, wat niet handig is als je water met een trekker naar een putje wil krijgen (die ligt er dus niet meer).
• Tot 2 keer toe bij thuiskomst, de lucht en het aanzicht van de lozing van de heren gevonden. Tja je vergeet eens wat als je druk bent (doortrekken bijvoorbeeld!).
• De muur waar oude tegels afgebikt werden was enigszins ontzet.
• De stortbak zat erg stevig vast, getuige de schroeven die aan de andere kant uit de muur staken.
• Zo ook de wasbak in een logeerkamer.
• De Nespresso was na een week van slag. Gelukkig kon ik die weer maken (resetten) en daarna waagden ze zich er maar niet meer aan.
• Op enig moment waren ze vergeten de stroom er weer op te zetten en dat is best lastig aangezien ze ook de sleutel van de meterkast bij zich hadden.
• De vloer was door het hele huis netjes afgeplakt met karton en ducktape. Beetje jammer dat de ducktape door het hele huis sporen achter liet.
• De bril die toch echt bij de pot paste en afgenomen moest worden, omdat andere brillen binnen no-time los zouden zitten, zat na 2 weken los (kleinigheidje, ik kan gelukkig nog wel WAT zelf).
• Hoewel mijn aanwijzing zich ongeveer 1,5 meter boven de grond bevond werd de houder voor reserve wc-rollen ongeveer achter een pot geplaatst.... en dat is nou ongeveer de meest SMERIGE plek voor reserve-rollen, mocht er iemand van plan zijn in mijn pot e.o. te spetteren.
• en afspraken over wanneer iets gebeurde werden niet nagekomen.
  
  
  

Maar goed na ACHT weken was het dan eindelijk klaar. Van alle ellende hierboven is niets meer te zien, behoudens 2 onnozele boorgaatjes achter een pot. De grotere gaten in muren zijn keurig weggewerkt (.... hij had dan ook het geluk dat ik niet van het behang ben dus) alles keurig gestuct en gewit en ook ik kon begrijpen dat stucwerk moet drogen.

Mijn broer voelde zich zo langzamerhand bezwaard. Hij was immers de referentie die mij naar deze aannemer leidde. Maar het gekke is... zou ik deze aannemer aanbevelen bij anderen of zou ik deze aannemer nog eens aan een klus in mijn huis toevertrouwen? JA!!
Waarom? Omdat ik een bijzonder mooie badkamer heb!!! en dat was zijn opdracht. 

Ben je opzoek naar een goed restaurant dan zijn er allerlei onafhankelijke sites met reviews. Die worden veelvuldig bezocht want je bent dan ook van plan het nodige uit te geven (...).

Maar WAAROM zijn er geen onafhankelijke review sites voor aannemers? Omdat het niet anoniem genoeg kan? Ze weten je immers te vinden? Ik weet het niet hoor.

Aan de andere kant wie kan zich zoveel misstappen veroorloven en toch een goede review krijgen? Eén ding is zeker. De volgende klus in mijn huis zal minimaal twee jaar op zich laten wachten. Vorige week dacht ik nog aan vijf jaar.... dus het gaat inmiddels goed met mij.
Bij iedere douchebeurt, in mijn bijzonder mooi badkamer, spoelt er weer wat ergernis weg.

Als het niks kost....

Een hoopvolle titel voor koopjesjagers maar ik leef bij de gedacht dat: Als het niks kost.... zal ook wel niks zal zijn. Ook het feit dat 'gratis niet bestaat' is zo'n gedachte. Twee zaken die nu al enkele weken door mijn hoofd spelen bij de teloorgang van mijn favoriete club SPARTA!.

Een jupiler club. Een club met een goede jeugdopleiding en een eerste elftal met eigen jeugd die net als andere jupiler-clubs nooit een seizoen stabiel of constant kunnen spelen. Wat WEL bijzonder is, is dat deze club geleid wordt door een man met visie, passie en een missie om de club dit jaar naar de Eredivisie te leiden. Iedere keer als ik een interview met hem las of zag was ik weer onder de indruk van zijn overtuiging en standvastigheid. Het kon niet anders of het moest goed gaan.

Een wisselvallige ploeg moet in goede tijden zoveel doen dat hij de mindere tijden overleeft. En dat deed Sparta. Maar dan komen de mindere tijden.... het kampioenschap (en dus directe promotie) zou mooi geweest zijn. Maar mocht dat niet lukken dan hebben ze in de goede periode in ieder geval gezorgd dat er een kans op promotie overbleef middels de nacompetitie.

en dan.... na een periode waarin niks lukte. De kansen voor open doel gemist werden, maar SPARTA op koers lag, werd er ingegrepen. De visie werd rucksichloss overboord gegooid en trainer Vonk moest het veld ruimen. Voor mij een ONBEGRIJPELIJKE stap maar oke; Wachten op wat komen gaat. En daar kwam dan de redder in nood: Henk ten Cate! Een trainer met een Sparta hart zoals er bij iedere sportclub, amateur of anderszins, wel iemand met een clubhart rondloopt.

Hij kwam en hij kwam voor niks! VOOR NIKS!!!!  wat mij terugbrengt bij de titel van dit stuk: 

"Als het voor niks is....zal het ook wel niks zijn". 

Hij kwam gewoon omdat hij er zin in had, omdat hij het telefoontje wel verwacht had en omdat hij het als een eerbetoon ziet aan een dierbare (maar te vroeg overleden) sparta-vriend. Verder niks! Geen beloning er tegenover dus ook geen verantwoording. De visie kan de prullenbak in en alles wat opgebouwd is doet er niet meer toe. Carte blanche voor Ten Cate. "Leeft je uit de komende weken! en veel succes ook!"

Inmiddels weten we dat het kampioenschap er niet komt en moeten we zien te promoveren via de nacompetitie. Ik zie wat er op het veld gebeurd en lees dat Henk het goed doet! We hebben dan ook nog niet verloren onder Henk (maar ook niet gewonnen hoor). Nu ben ik altijd hoopvol geweest en had ik er wel vertrouwen in dat Vonk het tij kon keren. Dus je kan bedenken dat met de komst van Henk mijn hoop vervlogen is.  Als ik vragen van kennissen, collega's of vrienden over hoe Sparta er voor staat beantwoord, krijg ik bemoedigend terug "nou ja, wel fijn dat Ten Cate niks kost toch? "        Tenenkrommend!

Blijft nog over het idee dat niks gratis is. En ook dat is waar. Heeft dit dan wat gekost? Ja. De reputatie van een opkomende coach. Een Rotterdamse holpieper kon hij krijgen. Ongetwijfeld ging dat gepaard met opbeurende woorden over zijn toekomst elders. Ik ken hem niet beter dan de gemiddelde RLT7 kijker en het was danook aardig om middels het programma 'Achter de poorten van het Kasteel' een inkijkje te krijgen van het wel en wee van de club. Een gedurfde en moedige stap van Vloet.  

Ook dat gezien hebbende ben ik een illusie armer; Als ik mij op de tribune zit te verbijten ben ik altijd blij met 'de rust'. Ik denk dan: Gelukkig 15 minuten waarin de coach kan vlammen en kan zorgen dat de mannen beter het veld inkomen dan hoe ze er zojuist afgegaan zijn.

De 10 minuten-uitzendingen op RTL7 (de rest van dat half uur bestaat uit herhaling en reclame) over Sparta droegen daar helaas niet aan bij. Ik vond het best schrikbarend om te zien dat er niet zoveel inspirerends gebeurd in de rust van een wedstrijd. Maar ik kan mij niet voorstellen dat dat vorig jaar wel zo was, dus vertrouwde ik nog steeds vol op de man die de lijnen uitzet en zijn coach in het veld.

Heel jammer dat na jaren van onrust en gedoe ook Vloet het tij niet kon keren. Heel jammer dat na jaren van enthousiasme ik ook onverschilliger word over het wel en wee van Sparta.

If only...

All I want to do is see you again. Is that too much to ask for? I just want to see your sweet smile. Smiled the way it was before. Well I'll try not to hold you. And I'll try not to kiss you . And I won't even touch you . All I want to do is see you . Don't you know that it's true . I remember the days when we'd walk through the woods. And sit on a bench for a while . I treasure the way we used to laugh and play . And look in each others eyes.7You can keep me at a distance if you don't trust my resistance. But I swear I won't touch you. All I want to do is see you . Don't you know that it's true .

Well I know five years is a long time. And that times change . But I think that you will find . People are basically the same. If the water's still flowing, we can go for a swim. And do the things we used to do. And if I'm reluctant you can pull me in. And we can relive our youth . Oh but we'll stay friendly like sister and brother. Though I think I still love you. All I want to do is see you. Don't you know that it's true?

I.M.  Paul den Uijl 1-3-2009