zondag 2 september 2012

het EINDE van een paralympische reis




to original blog
A paralympic journey
 En daar is het dan .... het einde van een Paralympische reis.

Mijn blog over deze reis begon in september 2011, realiserend dat dit een bijzonder jaar zou worden. Eén waarin Ronald net dat extra stukje motivatie zou moeten krijgen. Dus hebben we onze reis aangevat met hulp van, voormalig wereldrecordhouder, Ferenc Paragi en ik denk dat inmiddels bekend is hoe het afgelopen is. Brons voor Ronald Hertog op de Paralympics in Londen. Aangezien we voor goud gingen gebiedt eerlijkheid te zeggen dat brons een tegenvaller is.


Ik kan een boek schrijven over mijn ervaringen in het afgelopen jaar, of zelfs over waarom goud buiten bereik lag. Ik heb in ieder geval meer geleerd dan verwacht (of gewild). Maar voor mij is het inmiddels al voltooid verleden tijd en ik kijk graag vooruit.... Hoewel de URL van dit blog anders doet vermoeden.

Ik heb lang gedacht dat ik mij gekwalificeerd had voor London en dat Londen een tussenstop zou zijn.  Maar aangezien ik Londen niet bereikt heb stopt mijn paralympische reis, en mijn coaching in de atletiek, hier...in Rotterdam. Ik zal nieuwe reizen aanvangenandere ervaringen opdoen, andere mensen ontmoeten, ik kijk er naar uit!  De kans is groot dat het terug te lezen valt in dit blog.

Ronald en vele anderen zullen beginnen aan nieuwe paralympische reis. Nog 4 jaar. Bestemming Rio de Janeiro 2016. Ik wens alle reizigers met bestemming Rio een aangename trip.

Aangezien elke
situatie en elke emotie gevangen is in een liedje ....  heb ik nog nooit zoveel liedjes in mijn hoofd gehad als in dit laatste jaar.

Nummers als: 'Stand up' (Right Said Fred), 'Angry at the World' (The Kyteman Orchestra), 'Misfits' (Curiosity killed the cat), 'People Are Strange' (The Doors), 'Tubthumping' (Chumbawamba);  en nog veel meer;
van 'Chrome' (Joe Jackson) tot 'Gold' (Spandeau Ballet) ..... en terug trouwens.

Ik hoop dat de meeste van hen in de toekomst gekoppeld zullen worden aan nieuwe ervaringen.
Bij dit afscheid krijg ik onderstaand nummer maar niet uit mijn hoofd.


" Living on the light that once was given to us all.  As fragile as we are we’re still surviving in the cold. We’re trying to explain ourselves and justify our lives. Now there’s no more need to wonder why.
Oh what a beautiful day for us. This has been such a good place to us. Look at the trees as they wave at us, saying goodbye.
Soon, all of the things that I stand for will fall into the oblivion I have ignored. I know that my choices are losing the war. My future ain’t soothing anymore. Taking my time to find out what it has in store. The bomb will drop right on my porch. Don’t fear for what I know to be sure. I’ll be vaporized, no surprises anymore.
Oh what a beautiful day for us. We have been looking for ways to trust. Things will unravel the way they must. And when you see it it’s simply the greatest of things. You’ll be grateful the rest of your life.
Truth is shooting us all in the face. While we aim to define it we freeze in our frames. They say it won’t hurt us a bit so don’t panic when you start to bleed in its name. Cover your eyes, don’t look at the flash. Pray that there’s no such thing as hell when we pass. The morning light is leaking into the unknown. Absorbed by the infinite yawn. We’re home.
All in all, we are grateful for the grace bestowed upon us. Our sins eradicated. It’s the end that keeps us honest. Our next chapter begins regardless, be it void or promise. The sun sets on mankind. End of the line. This is our time.
Oh what a beautiful day for us.Smell the perfume of decay on us. Behold the light and embrace the rush. This is our time."
(composed bij Colin Benders; Lyrics by Hein Bal and Kevin de Randamie)

2 opmerkingen:

ReneB zei

This is your time had alleen de lyric aan het eind moeten zijn.

Ber! zei

@ReneB of eigenlijk 'my time' ;-)