en jaren nog hierna

Een kleine10 jaar geleden ben ik terug naar mijn geboorteplaats verhuisd. Samen met mijn man, terug zelfs naar mijn geboorte wijk. Wijk 6...Delfshaven. Een schitterende plek met prachtige doorkijken over de Schie, de Maas, hun verbinding aan de Coolhaven en natuurlijk de Voor- en Achterhaven. Een Rotterdamser plek is er niet.

Coolhaven

Mijn mans voorkeur voor 'de club uit Zuid' hield niet lang stand. Buurtbewoners wisten ons naar het Kasteel te krijgen, en we waren verkocht. De meest trouwe fan in de familie, mijn broer, moesten we maar eens op de hoogte stellen...waardoor het niet lang duurde of we zaten iedere thuiswedstrijd met z'n vieren op het Kasteel. Na één jaar was er de promotie naar de Eredivisie en enkele jaren later alweer de degradatie. 

Mijn man is mij ontvallen en terwijl we onderzochten of we eens zouden verhuizen naar een andere tribune, verhuisde mijn broer en zijn vrouw naar Engeland. Voor hem werd het dus de tribune van St.Albans City FC. Is ook een andere tribune, maar niet de tribune die ik bedoelde. Overigens klinkt St.Albans City FC net zo spannend als Almere City FC en weer niet zo spannend als Omniworld FC, maar dat terzijde. 

Maar goed, hoewel nu minder gezellig ben ik trouw gebleven aan de club van West en de Denis Neville tribune. Want bij een club als Sparta draait het niet om oogstrelend voetbal.

Het draait om de belevenis. Het zingen van het clublied voor de wedstrijd. Het, met voor mij onbekenden, delen van verliezen en af en toe een winst. Een high-five na een doelpunt met een onbekende. Het samen gáán voor die jongelingen uit eigen jeugd die in één seizoen bejubeld en beschimpt worden omdat ze zo wisselvallig zijn. Wetende dat  als ze groeien en een constant niveau halen, het Kasteel zullen verlaten. Samengevat; het op vrijdagavond helemaal los komen van een werkweek. 

Nu wil het lot dat mijn broer en zijn vrouw remigreren en het advies aan hen is natuurlijk om voor de rest van het seizoen een halve-seizoenkaart te nemen. Al was het alleen maar om volgend jaar, na ons kampioenschap en dus de promotie, verzekerd te zijn van een zitplaats. De traditionele winst op 'de club van Zuid' mogen we niet missen.

Hoewel; terwijl ik dit schrijf vliegen de tweets over het web die oproepen tot het vertrek van de trainer. Ook zo'n traditie die bij Sparta hoort. Tja Sparta heeft net verloren in Eindhoven (of om met Tom Egbers te spreken: :... in en tegen Eindhoven...duhhh)

Ik lees 'een wanprestatie' 'slap' 'onbegrijpelijk' '#ponkoprotten'

Tja stel je voor dat het eens rustig blijft omtrent de trainer. Ik kan mij er nog niet druk om maken. Het seizoen is nog lang. En gelukkig  maar, want ik kijk uit naar wedstrijden met mijn broer en schoonzus naast mij. Soms saaie wedstrijden. Maar gelukkig hebben wij het spotten van look-a-likes (o.b.v. de achterkant van een hoofd) tot een kunst verheven. De manier om de saaie momenten nuttig te besteden. Ik kan u zeggen dat Gerard Cox, Huub Stevens en zelfs Anders Breivik geregeld gespot worden.

en jaren nog hierna...