Wandelen in Deutschland

Zo'n druiligere avond waarin je op je telefoon een spelletje speelt en gehinderd wordt door reclame.

Wandelen in de Hunsrück. Bekt niet echt lekker....maar de foto van de Geierlay is wel indrukwekkend. Een lang weekend wordt aangeboden, voor weinig, in een periode die best aantrekkelijk klinkt. Ik doe het. 

Geierlay

Geboekt....en 's avonds bekruipt mij het gevoel dat ik een bejaardereisje geboekt heb. Ik bedenk dat het maar 5 dagen is en het misschien wel een welkome blik kan worden in/op mijn voorland.  

Ik rijd richting Zilshausen en krijg onderweg een sms met de mededeling dat het weer prachtig is in de Hunsrück. Dat is fijn. Zo ook in de file. Na 6 uur kom ik als laatste aan en de eerste die ik begroet is een 72 jarige kerel (check).  Hij heeft iets weg van Jos Hermes: is marathonloper, heeft een achillespees afgescheurd en is fitter dan ik. 

De reis lijkt te kort voor een voorstelrondje maar we doen een rondje 'waar kom je vandaan'. In de groep zijn bijna alle provincies vertegenwoordigd. De eerste dag(en) spreken we elkaar dan ook niet aan bij onze naam maar bij onze woonplaats, of provincie als de plaats te klein of onverstaanbaar bleek.

Ik ben dus 'Rotterdam'. 

Nu wandel ik doorgaans heel graag alleen maar zo'n weekend  is dan weer een bijzondere belevenis.

Het gezelschap:

Een dame uit "Almelooooo" vindt mij groot. Op mijn vraag hoe ze dat zo snel weet valt een ongemakkelijke stilte. Het verschil tussen lang en groot(s) is niet in alle provincies duidelijk. Het kan ook zijn dat ze wat gevoelig reageert omdat ze wat obees is. Zij spreekt alleen Almeloooooos. Dat lijkt een kwestie van iedere zin eindigen met "weujewel".

Twee dames uit Drenthe zien we denk binnenkort terug in 'DNA onbekend'. Ik denk dat het zussen zijn, maar ze zijn daar zelf niet van overtuigd. Ongelofelijke, aanstekelijke, lachebekkies  en daarmee bakens in het geval dat de groep wat uitwaaiert.

Een Limburger vertelt bij de welkomswandeling (van één uurtje) zijn familiegeschiedenis, zijn werkervaring, de inrichting van zijn huis en tuin, de bijzonderheden van het dorpsleven (in de afgelopen 3 generaties) en zijn liefdesleven. Ik begrijp dat er maar weinig mensen het dorp verlaten.

Een stel uit 'geenidee' houdt zich wat afzijdig. Zij vinden het vooral fijn om met z'n tweeen te wandelen (...). De warmte die ze onderling uitstralen maakt dat de rest daar (wel) vrede mee heeft.

De reisgenoot van 'Jos Hermes' is een dame van rond de 70. Zij is minder fit, maar stoer. Op enig moment blijkt zij, na een flinke klim, als eerste in het dal gearriveerd te zijn. Maar dat omdat ze van het pad gekukeld is. Wij zijn verbouwereerd en zij vooral verongelijkt....omdat niemand haar (naar beneden) heeft zien kletteren....en door!

De reisleidster, levend onder het pseudoniem: 'Wandelvrouw' begeleidt voor het eerst een groep. Ze doet uitstekend en met verve. Zorgt onderweg voor koffie (althans..in die gevallen dat ze de themoskan rechtop in de auto weet te houden) en tijdens de laatste tocht voor een voortreffelijke lunch. Tevens vindt ze op enig moment een mooie omweg waardoor we onverwacht (voor haar en ons) in het Moezeldal terecht komen. Pakken we toch mooi mee.

Een tip van een reisgenoot om in het vervolg ook de 'wetties' voor de groep mee te nemen.... neemt ze mooi mee.

Ik heb er van genoten! Effe er tussenuit in een onwaarschijnlijk mooie omgeving.
Voor een mooier beeld van de reis: Lees dan de blog van de Wandelvrouw!