Wandelreis: deel 2 - vakjargon / duidelijkheid

Een georganiseerde wandelvakantie is niet alleen een mooie belevenis qua inspanning. De diversiteit aan deelnemers is ook genieten.
Gezegend met een flinke dosis Rotterdamse directheid hoop ik eigenlijk altijd op duidelijkheid. In het gemeleerde gezelschap merk ik al snel dat dat ijdele hoop is. Ik wil op een prettige manier wel verrast worden, maar ik wil toch ook weten waar ik aan toe ben. Dubbel dus.

Vraag je aan iemand die terugkeert van een vermeende bezienswaardigheid bovenaan een heuvel:
"Is het de moeite waard?" .... en het betreft een gesloten kerk? dan verwacht ik toch: NEE
Maar ik ben dan ook heel raar daarin geloof ik.

Overigens is een bezoek aan een vikingmuseum waar een dame in klederdracht een Noorse sok zit te stoppen niet mijn smaak. Maar dat terzijde.

Wonderlijk is ook het vakjargon van de reisleiding. Ik snap dat het een vak apart is; - Je moet de stemming er in houden - Je hebt meer ervaring dan de deelnemers en daarmee een ander perspectief -Je vertelt zaken met zekerheid zodat we allemaal vertrouwen op een goede afloop.

Hier enkele voorbeelden:

Vandaag zal de zwaarste dag van de reis zijn
betekent:
Vandaag zal de zwaarste dag van de reis zijn tot nu toe!

We nemen wegens weeromstandigheden een simpele route
betekent:
Enige doodsverachting kan van pas komen!

De weersverwachting is 'heel de dag bewolking'
betekent:
Het kan de hele dag gieten! (and it did)

Samengevat ben ik op een zeer prettige manier verrast.
Overigens een tip aan beginnende wandelaars: Als de reisleiding zegt: "neem je stokken, gamachen, regenkleding e.d. mee".... dan bedoelen ze dat ook.....dat was wel duidelijk.
Stokken thuis laten (of in je koffer laten zitten ;-) ) omdat je ze nog nooit gebruikt hebt, heeft alleen maar een positief effect op de levensduur van de stokken.

Wandelreis: deel 1 - het reisgezelschap

een wandelvakantie! het moest er maar eens van komen. Liefst niet in de warmte en een beetje inspanning zou leuk zijn. De reisgids van SNP bracht uitkomst; De Lofoten!

Comfort: 3 sterren   Zwaarte:  3 sterren 

Er wordt dus goed voor je gezorgd maar je hebt een redelijke conditie nodig.

Nou wandel ik toch geregeld dus geloof dat ik het wel aan kan. Pas na het boeken lees ik in een review dat ervaring in bergwandelen wel van belang is. Iiiieeeekkkk.

Ja ik heb de Brienenoord wel bewandeld maar over het algemeen loop ik graag om een vluchtheuvel heen.

Wat ik ook niet gewend ben, is om in een groep te lopen. Maar dat is nou juist zo'n leuke vakantie-ervaring. Mensen ontmoeten die je wellicht nooit zou tegenkomen (of vluchtig en terloops in het dagelijks leven). Hieronder enkele introducties.

De groep ontmoet ik bij de 'gate'.
In de verte denk ik Rob Oudkerk te zien, maar het blijkt de reisleider te zijn. Beide lopers...maar van een ander soort toch.



Na 2 vluchten (020- Oslo- Bodo) leert de groep elkaar kennen op de boot naar Svolvaer. Al snel blijkt dat het een gemeleerd gezelschap is. Een Italiaanse Belg en acht Nederlandse provincies zijn vertegenwoordigd.

Dan stel je op enig moment aan iemand de vraag: Wat doe je voor werk?
"Tja, hoe zal ik dat nou eens zeggen" ..... Dit kan twee dingen betekenen:
a) Jullie zijn vast te dom om dat te begrijpen
b) Ik weet het zelf ook niet zo goed                         Doe een poging zou ik zeggen.

Eén mompelt dan zoiets als: Werktuigbouwkundig projectbegeleider bij een ingenieursbureau voor waterbouwprojecten (a en b zijn nog steeds een optie).
Als een ander daarop alle registers opentrekt en een waanzinnig aquaduct beschrijft veert de werktuigbouwkundige op en roept (luider dan bedoeld) dat dat ongeveer zijn "natte droom" is.
Okeeeeeeeee! prettig kennismaken!

De oudste dame is gepensioneerd en reist nu ongeveer de hele wereld af. Dat scheelt helaas een hoop verwondering (afgezien van haar conditie) en verhalen in een week....vanwege het hoge 'been there done that'-gehalte.
Vakantie is toch ook een vlucht uit het 'normale'leven. Een tijd waarin je niets te klagen zou moeten hebben. Maar als reizen je normale leven is geworden....lijkt klagen troef.

De jongste dame (42) vindt zichzelf niet erg ervaren, maar somt toch gauw ca 30 vakantie-bestemmingen op. Na een korte wandeling (vergelijkbaar met de Van Brienenoord qua zwaarte) naar de start van de eerste echte klim, heeft ze het zwaar. Ze moet er "even inkomen".

Eenmaal bij de finish wachten we een kwartiertje op de reisleider die met TWEE rugtassen boven komt. Vervolgens nog een half uurtje op haar, zonder tas dus.

De volgende dag belooft zwaarder te worden. Steile modderige paden  ondergrond en rotsen. Bij de start van de klim grijpt ze, verstandig, de kans om er van af te zien en te wachten tot wij terug zijn. Na enkele uren krijgt ze ons in zicht.... en breekt haar enkel.
Veel vakantiebestemmingen en weinig ervaring komt in een begrijpelijk licht te staan.


Het was een, qua beleving, veel te korte reis.  Aan de andere kant zorgde de lengte dat de reele irritatie geen kans kreeg en ik dus met milde verwondering het gezelschap heb mogen beleven.