Zwemmen

"Ik heb groot nieuws!...en ik vertel het pas als je hier bent"
Als mijn moeder Wil* dat zegt hoop ik altijd dat ze het nog weet als ik er ben.
Maar 's avonds bij haar aangekomen weet ze het nog: "IK GA ZWEMMEN!"

O? is mijn lauwe reactie. Gezien haar situatie kan ze weinig zelfstandig ondernemen dus ik voel een extra zorginspanning op ons afkomen.
"Ja hoor, de fysiotherapeut heeft het met de huisarts besproken en ze vonden dat het goed was voor mijn schouder en rug".
O? is wederom een wat lauwe reactie. Heeft de fysio een zwemclubje? gaat ze met je mee? en komt ze je halen en brengen? of moet je het zelf maar zien te regelen?
"ja dat weet ik niet hoor en ik vind het wel een beetje raar om dat te vragen. Maar vind je het niet leuk voor me? Ze zei nog dat wellicht één van mijn dochters misschien mee zou willen". Joh?

Normaal overlegt de huisarts dit soort zaken met mijn zus en ook die weet van niks. We laten het even voor wat het is. Er volgens onrustige dagen. Ma vraagt zich af waar ze even een badpak kan gaan kopen. Ze raakt ook haar badpak al kwijt vóórdat hij gekocht is en 's nachts belt ze dat ze maar niet gaat zwemmen want ze heeft slecht geslapen.

Dat komt goed uit ma...tis namelijk midden in de nacht en je hebt nog geen badpak, dus nu heb ik leuk nieuws!;  kleed je maar weer om en ga weer naar bed. Dan draai ik mij ook nog eens om. Trusten.

Helemaal blij en opgelucht keert ze terug naar bed.

Uiteindelijk gaan we enkele dagen later samen op pad voor een badpak. We zien de nodige hippe; hooggesneden op de heup en laag op de borst. Charming dus. We slagen niet dus google ik 'senioren badpak'. Ik koop iets online en laat het bij haar verzorgen. Eenmaal aangekomen vindt ze hem prachtig! hij staat ook geweldig.... zegt ze. De eerste horde is genomen.

We spreken af dat we op zondagochtend samen gaan zwemmen. Weer volgen er enkele onrustige dagen. Hebben ze daar aparte hokjes om uit te kleden? en zal ik een broekje over mijn zwempak doen? Hoe kom ik daar dan en wat kost het? kan ik mijn spullen daar veilig achterlaten ? en hebben ze daar aparte hokjes om aan te kleden?

Zaterdag tref ik nog even toevallig de fysio bij haar thuis en vraag even hoe ze aan dit geweldige plan gekomen is. Het bleek "een babbeltje met de huisarts, een suggestie, een goed idee, een plan dat we misschien in de toekomst eens nader moeten onderzoeken".

Nou bedankt. Ze gaat nu, na ook een aanloop van zo'n 8 weken, twee keer per week onder begeleiding naar een dagbesteding waar ze het enorm naar haar zin heeft dus.... werk het uit zou ik zeggen.

Zolang 'het plan' niet uitgewerkt is, besluiten we dus om het samen te proberen. Vanochtend was het zover.

Om 9:00uur echter heeft ze erg last van haar rug en ziet ze het niet zitten om te gaan zwemmen. Ze zegt niet geslapen te hebben en is enorm verward. Voelt zich niet thuis in haar eigen huis en "wil nu eigenlijk thuisgebracht worden". Deze verwarring steekt met vlagen de kop op. Gelukkig heeft ze een hekel aan ruzie dus uiteindelijk vertrouwt ze er maar op dat ik haar niet belazer als ik zegt dat DIT haar huis is.

Het "ik kan wel janken" is hartverscheurend.

Na een boterham, koffie en een wandeling buiten om haar te laten ervaren dat dit toch ECHT haar straat is gaat ze maar even droogzwemmen..... dan doe ik nog wat....

Eenmaal thuis doe ik mijn 7 min workout.... dan doe ik ook nog wat....

* Wil dementeert. Woont zelfstandig in het centrum van Rotterdam. Doet zelfstandig heel veel boodschappen bij AH (...). Douchen is een reflex iedere keer als ze wakker wordt. Laat de wasmachine overwerken, strijkt zich rot, schilt dagelijks aardappelen voor een weeshuis. Krijgt iedere ochtend medicijnen aangereikt van de zorg en iedere avond eet één van haar vijf kinderen mee.